HTR Nijs
Het is zover, 9 en 11 april, de vrachtauto’s staan klaar bij Kapenga in Buitenpost, waar onze opslag is, om geladen te worden. Er zijn voldoende mannen, maar ook veel materiaal: kleding voor meer dan 400 grote gezinnen, schoolmeubilair en voor het ziekenhuis veel verband. Tevens nemen we een paar echoapparaten mee. Maandag 16 april om 5 uur vertrekken de vrachtauto’s richting Roemenië en enkele uren later een busje (van Waaksma taxi) met enkele bestuursleden en een paar vrijwilligers (Pim van der Wal zou ook mee, maar ligt helaas met zware griep in bed). Na 4 dagen komen we aan in Jasi, waar ons hotel is gedurende 5 dagen. De vrachtwagenchauffeurs hebben lang moeten zoeken voor een parkeerplek, maar uiteindelijk lukt het toch. Dag 5 trekken we de bergen in naar ons eerste adres. Hier kunnen we veel mensen blij maken met een kledingpakket, Bijbels en voor de kleintjes zijn er nog Bijbelse prentenboekjes. De vrachtauto’s laten we onder bewaking bij de technische school staan en de chauffeurs gaan met het busje mee naar het hotel.
De volgende dag gaan we naar een ander dorp, er worden pakketten uitgedeeld en tafeltjes en stoeltjes voor 5 scholen (alles gekregen van scholen uit de omgeving). Aan het einde van deze drukke dag worden bij de technische school meubels van het Lauwers College uitgeladen.
Hier laten we de auto’s weer staan. Zondag is een rustdag. We gaan met z’n allen naar de Russische Orthodoxe kerk en luisteren naar het prachtige gezang.
’s-Maandags gaan we met z’n allen naar de technische school, hier zijn de leerlingen al druk bezig, de oude kapotte tafels naar buiten te sjouwen, en wordt het nieuwe materiaal naar binnen gebracht (dit was echt broodnodig). Ook kunnen wee de nabijgelegen sportschool nog blij maken met sportkleding en enkele ballen. Daarna gingen we naar het ziekenhuis en tot slot bezochten we een psychiatrische inrichting.
Dinsdag 17 april beginnen we aan de terugtocht onze eerste stop is Gilau. Hier vlakbij is een gehucht waar mensen onder erbarmelijke omstandigheden leven. Sjoukje heeft nog in de laatste week voor vertrek voor een tafel en 6 stoelen gezorgd (via de kringloopwinkel in Kollum) en nog een aantal dozen met kleding ingepakt.
Tot slot werden we bij Kosti en Nicolette, net als op de heenreis van heerlijk Roemeens eten voorzien. De volgende dag ging het naar de Roemeens-Hongaarse grens. De vrachtwagens moesten hier meer dan 6 uur wachten.
Moe maar voldaan en met bijna 6000 km op de teller kwamen we na 12 dagen gezond weer thuis.
IS HET NODIG? JA, HET IS ZEKER NOG NODIG.
Afscheid
Pim van der Wal heeft na 25 jaar aangegeven dat ze wil stoppen. Als bestuur en vrijwilligers kwamen we bij elkaar, in het hok bij Pieter en Wiebe Visser. Er was koffie met gebak en voor Pim een bloemstukje. Woorden van dank voor haar grote inzet schieten tekort.
Er werd nog aangehaald dat ze deze reis zo graag mee wilde, maar door ziekte niet meekon.
Ze gaf aan dat ze nog wel eens komt kijken, dit geeft haar grote betrokkenheid aan.
Door dit afscheid zijn we wel weer een vrijwilligster kwijt, we hebben echt nieuwe mensen nodig willen we met dit mooie werk doorgaan.